Zor zanaattır anne olmak. Çalışan anne olmak ise mükemmellik gerektirir. Mükemmel anne, mükemmel eş, mükemmel ev hanımı ve mükemmel iş kadını olmak zorundasın.Eşin salonda maç izlerken sen mutfağı topluyorsundur ama genede çayını, çerezini, mevmesini eksik etmemelisin. Hele Fenerbahçe kupayı alamadıysa ya da Galatasaray Kumkapısporla berabere kaldıysa baş ağrılarınada merhem olmalısın…
Çocuğun ateşler içerisinde yanarken evin kapısından gözlerin dolu işe gitmek üzere evden ayrılırsın, allaha emanet ederek biricik yavrunu. Keşke dersin ofisinde çalışırken hiç karnımdan çıkarmasaydım, heryere götürebilseydim içimde diye düşünürken nefeslerini hissetmenin güzelliğini anımsarsın. İlk doğduğu anın mutluluğu, ilk göz göze gelişiniz, ilk kucağına alışın ve ilk emzirmen bir anda sarılma ihtiyacı duyarsın yavruna.
Kendin köyde büyümüşsündür, çelik çomak oynayarak, kırık kiremit parçalarını yuvarlayarak fırfır çevirerek ama çocuğunu kolejde okutmak için, vatana millete hayırlı güzel insan olması için çalışmak zorundasındır. Ama çocuğunu asıl ihtiyacı olan sevgini hep beklemek zorundadır.
Kariyer yapmaya hakkı yoktur çalışan Türk annesinin. Annen "boşver kızım aza kanaat et, çocuklarınla ilgilen" der. Peki, o zaman kızım ne yapmalı diye düşünürsün.
YURTKUR'da anne olmak diğer kurumlarda çalışmaya benzemez. Çoğu zaman bilirsinki öğrencinin ihtiyacı olan tek şey sıcak bir anne kucaklamasıdır. Öğrencinin başını göğsüne dayayıp saçını okşamak istersin.
Ama çok güzeldir anne olmak. Aşkların en güzeli. Allahım şükürler olsun ki bana nasip ettin anne olmayı. Sizi seviyorum yavrularım. Seni seviyorum Annecim.
Yasemin ÖZKAYA
merhaba, buldum sonunda 🙂